West Ham United: de Premier League-kanshebbers

West Ham United Football Club, gevestigd in Oost-Londen, werd in 1895 opgericht als Thames Ironworks FC door Arnold Hills – eigenaar van de Thames Iron Works and Shipbuilding Company – en voorman Dave Taylor. De oorspronkelijke bedoeling achter de oprichting ervan was om de relaties tussen de werknemers van het bedrijf te verbeteren tijdens een periode van industriële onrustbron).

Het team had het aanvankelijk moeilijk vanwege de ontoereikende faciliteiten, maar vond uiteindelijk succes toen ze in 1896 hun eerste trofee wonnen, de West Ham Charity Cupbron). In 1900, na meningsverschillen met de voetbalautoriteiten over spelersregistraties, werd de club ontbonden voordat ze later datzelfde jaar werd hervormd onder de huidige naam, West Ham United FCbron).

Gedurende hun eerste jaren in regionale competities als Southern League Division One en Western League Division One South (nu English Football League) hielpen opmerkelijke spelers als Syd King – die later een gevierde manager zou worden – de reputatie van West Ham als een aanstormende speler te versterken. -komende ploeg. Hun eerste grote prestatie kwam in 1923 toen ze tegen Bolton Wanderers streden in de eerste FA Cup-finale in het Wembley Stadium. Hoewel verslagen in deze wedstrijd (2-0), was het een belangrijk punt voor deze groeiende club (bron).

De voetbalacademie

Een van de belangrijkste prestaties van West Ham is het ontwikkelen van jonge talenten via hun prestigieuze academiesysteem genaamd "The Academy of Football". De academie, opgericht tijdens de ambtsperiode van Ron Greenwood als manager (1961-1974), bracht een reeks succesvolle spelers voort, zoals Bobby Moore, Geoff Hurst en Martin Peters – allemaal cruciale leden van de Engelse WK-winnende ploeg van 1966bron).

De jaren zestig: bekeroverwinningen

De jaren zestig waren een gouden tijdperk voor West Ham United. In 1964 wonnen ze onder manager Ron Greenwood hun allereerste grote trofee - de FA Cup - door Preston North End te verslaan met een score van 3-2 (bron). Twee jaar later, in 1965, behaalde de club opnieuw een belangrijke titel toen ze TSV München versloegen en de European Cup Winners 'Cup wonnen met een spannende overwinning in het Wembley Stadion (2-0)bron).

De hevigste rivaliteit van West Ham is die met het in Londen gevestigde team Millwall FC, dat teruggaat tot hun gedeelde oorsprong in de havengebieden van Oost-Londen. De vijandigheid tussen deze twee clubs begon aanvankelijk als rivaliteit tussen lokale scheepsbouwbedrijven die respectievelijke supporters in dienst haddenbron). Wedstrijden tussen West Ham en Millwall staan ​​bekend om hun intensiteit, zowel op als buiten het veld.

Naast Millwall FC zijn onder meer Tottenham Hotspur en Chelsea FC andere opmerkelijke rivalen, die bijdragen aan verhitte derbywedstrijden die deel uitmaken van bredere Londense derby's tussen verschillende teams in Groot-Londen.

Sinds de oprichting tot mei 2016 speelde West Ham United op de Boleyn Ground, ook wel bekend als Upton Park. Het stadion had een capaciteit van 35.016 en bevond zich in Oost-Londen (bron). In augustus 2016 verhuisde West Ham United naar hun nieuwe thuis in het London Stadium - oorspronkelijk gebouwd voor de Olympische Spelen van 2012 - met een grotere capaciteit van ongeveer 60.000 zitplaatsenbron).

De fans van de club worden algemeen gewaardeerd vanwege hun gepassioneerde steun tijdens thuiswedstrijden in het stadion. Een beroemd gezang afkomstig van West Ham-supporters is "I'm Forever Blowing Bubbles", dat synoniem is geworden met zowel het team als de fancultuur (bron).

De supporters van West Ham United – bekend als Hammers – bestaan ​​uit een diverse demografische groep met verschillende leeftijden en sociale achtergronden. Deze fans delen een onwankelbare loyaliteit jegens hun team die hen verenigt buiten hun geografische locatie of achtergrond.

Een van de meest erkende supportersgroepen is The Green Street Elite (GSE), die prominent aanwezig was in films als "Green Street Hooligans" (2005). GSE ontstond tijdens de Engelse periode van voetbalvandalisme in de jaren '70 en '80, maar dient nu meer om kameraadschap onder de fans te bevorderen door middel van georganiseerde steun.

Tradities binnen West Ham zijn onder meer het zingen van "I'm Forever Blowing Bubbles" vóór de aftrap, terwijl duizenden bubbels de lucht om hen heen vullen, wat de eenheid symboliseert tussen spelers op het veld en fans daarbuiten.

1. Deelnemen aan de eerste FA Cup-finale in het Wembley Stadion (1923).
2. Ze versloegen Preston North End en wonnen hun allereerste grote trofee, de FA Cup (1964).
3. Verovering van de Europacup II tegen TSV München (1965).
4. Het leveren van cruciale spelers Bobby Moore, Geoff Hurst en Martin Peters voor de triomfantelijke WK-winnende ploeg van Engeland in 1966.
5. Voor de tweede keer de FA Cup winnen door Fulham FC te verslaan, onder leiding van voormalig West Ham-speler Bobby Moore (1975).
6. Opnieuw een overwinning in de FA Cup tegen Arsenal FC veiligstellen met een enkel doelpunt van Trevor Brooking (1980).
7. Promotie naar de Premier League na het verslaan van Blackpool in de Championship Playoff-finale in het Wembley Stadium (2012).
8. De belangrijkste voetbaltalenten Dimitri Payet en Manuel Lanzini worden aangetrokken, die de prestaties van West Ham op het veld tijdens het seizoen 2015-2016 naar een hoger niveau zouden tillen.
9. Verhuizing naar London Stadium als nieuwe thuisbasis met een grotere capaciteit van ongeveer 60.000 zitplaatsen (2016).
10. Zesde plaats behalen tijdens het Premier League-seizoen 2020-21 onder manager David Moyes, waarmee kwalificatie voor de groepsfase van de UEFA Europa League veilig wordt gesteld (bron).

Met meer dan een eeuw aan geschiedenis achter de rug, blijft West Ham United met trots Oost-Londen vertegenwoordigen, zowel op als buiten het veld, waarmee ze niet alleen hun stempel drukken op het Engelse voetbal, maar ook op de beste teams van Europa die elk jaar internationaal strijden.